خیمه هایی که درعطش میسوخت,خشک میشد گلوی شش ماهه
درنگاهش امید دریا بود, دردلش آرزوی شش ماهه

مشک او پاره پاره می لرزید, نفسش بی اشاره می لرزید
دستهایش دوباره می لرزید,بازمی گشت سوی شش ماهه

:تشنه بودم دوباره خواب..عمو, خواب دیدم کمی سراب عمو
آب آب آب آب آب عمو..آب بسته ست روی شش ماهه

بالب خشک بچه ها چه کند , ساقی دشت نینواچه کند؟
غیرتش می کشد خدا چه کند؟اشک شد روبه روی شش ماهه

ابرها بی جواب می  رفتند,  باز با اضطراب می رفتند
آب می رفت وآب می رفتند !, دست باران سبوی شش ماهه

....
دیرکرده پدر عموعباس, تشنگی بیشتر..عموعباس
نیزه ای باسه سر عموعباس , آه از های وهوی شش ماهه

 عمه جان برعمو بگو برگرد, ازشب تار روبه رو برگرد
به خدا آب هم..عمو برگرد , برنگشته عموی شش ماهه

..
چشم ما ودل عنایت او , عرشیانی گدای طاعت او
وزمین مست استجابت او , عالم وآبروی شش ماهه