باران مي باريد و شبي آفتابي بود همصحبتي با استاد محمدحسين انصاري نژاد كه درياست ،
كه دريادل است و بسيار تا بسيار مهربان.
اين دوبيتي ها را خود او سبب شده ؛ پس پيشكش به او كه درياترين است:

(1)
تو پاكي ، مثل باراني ، تو خوبي
تو مثل ذكر هنگام غروبي

چه موجي مي زند احساس در تو
تو دريايي ترين مرد جنوبي


(2)
شبي از خود گذشت و بي عدد شد
مسير عشقبازي را بلد شد

دوبيتي شد قطار و ... از دل من
قطار " اصفهان - بوشهر " رد شد


(3)
همه بيدل شدند و دل ندارند
همه عاشق ، يكي عاقل ندارند

براي پيشكش در محضر دوست
دوبيتي هاي من قابل ندارند


(4)
شبي با سحر و جادوي دوبيتي
شبي شيرين تر از بوي دوبيتي

من و تو ؛ بي قراران ، زير باران
گذشتيم از سر كوي دوبيتي


(5)
چه آمد بر سرم در اين حوالي؟
دعايم كن در اين آشفته حالي

تو دريايي ؛ پر از شعري و شوري
و من زاينده رودم ؛ خشك و خالي


(6)
من و باد و كوير بي خيالي
تو و دريا و شور آن حوالي

بپرس از حضرت دريا كه اي دوست!
چه بايد كرد با اين خشكسالي؟


(7)
جهان نوشيده با نام من و تو
شراب شعر از جام من و تو

يكي از بيت ها من ، آن يكي تو
دوبيتي شد سرانجام من و تو


محمدرضا سليمي
http://www.chardivarieejbari.blogfa.com