از کودکی شب بود و بابا بود و دریا

یک یا علی (ع) بر روی لب ها بود و دریا

بابا به همراه رفیقان قدیمـی

آن سوتر از امواج زیبا بود و دریا     

بابا برای موج ها، هی شعر می خواند

شاعرتر از شب، چشمه، صحرا بود و دریا      

قایق برایش حکم یک همزاد را داشت

دارایی اش از دار دنیـا بود و دریا

بابا تمام هم و غمش نـان شب بود

در فکر من، «مهران» و «میــنا» بود و «دریا»

بر روی ساحل ژست های کودکـانه

زیباترین تصویر، از ما بود و دریـا

مادر نگاهش را به ساعت کوک می زد

 مادر به فکـر صبح فردا بود و دریا

انگار صد دلشوره مهرش کرده باشند

شب تا سحر با اشک تنها بود و دریا  

آن شب که بابا رفت و مادر خواب بد دید

هر لحظه مان یک شام یلدا بود و دریا...