بدون پر... پرنده تر...
(1)
بال ها، اگر چه خسته و شکسته است...
راه آسمان که بسته نیست؛
ما به نام نامی تو می پریم
بدون پر...
پرنده تر...
(2)
من، اسیر غربت زمین
از شکوه خاطرات آسمانی ام چه مانده است؟
چند مشت پر در آستین!
(3)
در قمار زندگی برندگی خوش است؛
بال ها که بشکفند،
آن زمان پرندگی خوش است...
تاریخ ارسال :
1392/9/3 در ساعت : 17:39:27
| تعداد مشاهده این شعر :
3041
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.