به شیر زن ِ کربلا ؛ حضرت  زینب (س)

 
عشق ، حیران شده در شرح ِ سر وُ بازوها
غصه می بارد و …خون می چکد از ابروها
 
بوسه ای بر رگ ِ خورشید ، تو را توفان کرد
که پریشان شود از منبرتان باروها
 
خطبه ات شور ِ علی (ع) دارد و شعری ست بلیغ
شعله ور کن دل ِ درویش مرا ؛ یا هو ، ها!
 
" از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر "
مست از عطر کلامت همه ی شب بوها
 
چشم وا کردی و صحرای جنون زیبا شد ؛
طرفی بال ملایک ، طرفی آهوها *
 
همه ی ایل و تبار تو کبوتر هایند
ای عزادار ِ کسان ِ تو پریشان موها!
 
زنده رود است که از چشم غزل می ریزد
سوگوار ِ غمتان ؛ محتشمان ، خواجوها
 
 
 
 
*: اشاره به کلام حضرت زینب در پاسخ به این پرسش که کربلا را چگونه دیدی و ایشان فرمودند: " ما رأیت الا جمیلا "
 

محمدرضا سلیمی
http://chardivarieejbari.blogfa.com/