بگذارید که بیداد به پایان برسد
شعر، بی فتنه و ایراد به پایان برسد
چیزی ازفاجعه ی ظهر عطش ننویسید
اندکی صبر که فریاد به پایان برسد
شعرتان لب به لب از خنده ی شش ماهه شود
بحث ناکامی داماد به پایان برسد!
نقطه چین جای شب و شمر و عمر بنشیند
جمله ی " تشنه لب افتاد " به پایان برسد
آب درحسرت لب؛ چشمه و دریا تشنه
جمع یکباره ی اضداد به پایان برسد
بیتهاتان تهی از خون سیاووشان باد
قصه ی تیشه ی فرهاد به پایان برسد
آه از آن واژه که در تاب و تب حرشدن است
وای از آن بیت که آزاد به پایان برسد!
گر لبش باز شود عاقبتش ویرانی است
شعر، خوب است که آباد به پایان برسد
.
.
.
دست روی دل پردرد غزل نگذارید
بگذارید کمی شاد به پایان برسد!