جناب آقای نژاد هاشمی
شعر خوبی از شما خواندم . روایت خوبی نیز در اثر وجود داشت که خواننده را با خودش تا انتها همراه می ساخت .
لیکن به نظر این جانب اثر شما در بیت خوب :
« یکبار هم به حرف دلت گوش کن ...نرو
از گام های رفتن بی اشتیاق پر »
به پایان می رسد و نیازی به آوردن بیت ضعیف و تکراری در مضمون زیر نیست :
« آخر بمان و با نفست التیام باش
از درد و رنجهای زمان ِ فراق پر »
حیف است کار را با بیت آخر دچار سقوط نمایید با همان بیت :
« یکبار هم به حرف دلت گوش کن ...نرو
از گام های رفتن بی اشتیاق پر »
خیلی خوب تمام می شود خوانش بقیه روایت و ... را بر عهده خواننده اثر بگذارید .
موفق باشید .
با احترام _ خودکار کم رنگ
................................
جناب علی پور عزیز از نقد منصفانه ی شما تشکر می کتم ممنون