پیشکش ناچیز به مظلوم  همیشه ی تاریخ ، حسین فرزند علی ( که درود  خدا بر او باد)

_________

گُم شد

غم تو 

در غوغایِ قیمه و قمه ها

در شورِ همهمه ها

 وَ خودنماییِ ایمان ها               

مبهوت و  ناامید

 زُل می زند

غمِ بزرگِ تو - صدایِ زخمی ات –

به چشم و هم چشمیِ بلندگوها

گریه های رستگارانِ گرسنه         

وَ شادیِ برائتِ وجدان ها ...