سکوت کرد ه و با خود دقایقی تنهاست

                     اگرچه بر لبش آن  زهرـ خند  ناخوانده

{حکایتی ست که با ما همیشه می گوید } :

                             ـ جراحتی ست که مهمان عاشقی تنهاست...

*

 کدام ساعت و عصر از کدام  سال و خزان؟

                         طواف ساده ما گرد حوض خالی بود

                                            به نقل گفته و ناگفته "ماجرا"یی چند

                میان  ما  ولی از جمع ما جدا

                                             { تنها نه من که هر که در آن حلقه بود میدانست }

                      چه کهنه راوی  غمگین و صادقی تنهاست 

 همو که گوشه زندان  کوچک پاییز

                                      {  ـ چه مدت ست؟

                                         ـ گمانم  به  عمر میمانست }

          به لطف دختر عمویش بگو زنش طاووس

                            شکست خورده طوفان زندگی

                                                              اکنون

                                                              به گل نشسته یکی پیرـ قایقی تنهاست

             چنانکه فارغ ازین جمع و ماجرا

                                      پیداست

                                   میان همقفسان قدیم و تازه خویش

                                              {همیشه و همه جا نیز این روایت بود }

                                                     که  "جور دیگر"ی  انگار شاتقی تنهاست... 

www.alireza-kashani.blogfa.com