ابراهيم صدري در سال 1963 در استانبول به دنيا آمد.در سال 1983 اولين مجموعه شعرش با عنوان "ماورا"منتشر گرديد و از آن پس دامنه ي اشتهارش با سرايش اشعار و به آواز در آوردن و خواندن آنها گسترده تر شد.شعر صدري با بهره گيري از زبان روزمره مردم(ديسكورس) و نزديكي به اسلوب گفتار ،به تغزلي نرم ،اما با معشوقه اي به نام انسان مي پردازد .شعري جسورانه در ستايش عشق و غم آلوده از درد هاي انساني . در ذيل ترجمه ي آزادي از شعر "عين انسان" از كتاب شعر او با همين عنوان را مي خوانيم.
ADAM GIBI
Ben seni hiç sevmedim ki,
Yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim,
Bir çiçeğe gülmeni,
bir güle benzemeni sevdim,
Bir de yıldızları sevdim,
Eylül akşamlarında gelip,
gözlerinde durdular,
Ben seni hiç sevmedim ki.
Beni yola koduğunda ayrılmayı sevdim,
Kurşunları sevdim, beni vurduğunda,
Ağlamayı sevdim, unuttuğunda,
Yalnız olduğumu anladığımda,
Ayakta kalmamı sevdim,
Yıkılmamı sevdim, seni her hatırladığımda,
Ekmeği sever gibi sevdim, sensizliği,
Su gibi özledim Temmuz güneşinde sesini,
İkindide yağmur gibi,
Geceleyin rüzgÃr gibi, sevdim seni sevdiğimi,
Ben seni hiç sevmedim ki.
Kuşlara şarkılar öğretmeni sevdim,
Menekşeyle konuşmanı,
nisana hatırlatmanı,
Baharın bir adının da yalnızlık olmadığını,
Düştüğüm zaman kanayan yanlarımı,
Ve tuhaflığımı üşüdüğüm zaman,
Sakız satan çocukları, yeni çıkan şarkıları,
Her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim,
Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe,
Ben yangını sevdim, yandığım zaman böyle işte,
Ben seni hiç sevmedim ki.
Bir gece bir ceylan indi dağdan kalbine,
Bir gece bir şiir gibi kibrit alevinde,
Alemin ortasında, kimsesizliğin sesinde,
Buğusunda sabahın, acımasızlığında bir Ãhın,
Ağlayan yüzünde İsa'nın, ferahlatan güzüyle duanın,
Korkutan yanıyla nÃrın,
İncirin,
Zeytinin ve kalbin üstüne,
Gülün üstüne, tutunduğum umudun üstüne,
Korkunun üstüne,
senin üstüne,
Hepsinin üstüne,
Ben seni hiç sevmedim ki
. Gittiğin zaman, gitmeni sevdim,
Evreni sevdim, geldiğin zaman,
Kalmanı sevmedim,
Korkuyordum sana alışmaktan,
Yinede sevdim gülümsemeyi,
Mendilimi sallarken seni götüren trenin arkasından,
Kırlara ilk Kar düştüğü zaman,
Ölümünün ne güzel olduğunu sevdim,
Seni İçimde öldürdüğüm zaman.
Her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim,
Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe,
Ben yangını sevdim, yandığım zaman böyle işte,
Ben seni hiç sevmedim ki,
Ben sevdim mi;
ADAM GIBI SEVERIM!!!
عین آدم
من عاشقت نبودم
ترانه هايي را كه در شبهاي خسته سروديم،دوست داشتم
شكوفه هاي خنده ات را،شباهتت را به گل دوست داشتم
و ستاره هايي را كه در شبهاي سپتامبر به چشم هاي تو آمدند و ماندگار شدند
اما عاشقت نبودم
زماني كه در نيمه راه رهایم كردي ،جدايي را دوست داشتم
گلوله ها را در شليك تو به من،دوست داشتم
گريه را در فراموشي ات دوست داشتم
باور تنهايي ام را
ايستادگي ام را دوست داشتم
و افتادنم را هربار كه به يادت مي افتادم
بي تو بودن را دوست داشتم آنگونه كه نان را
صدايت را مثل آب در آفتاب تموز طلبيدم
مثل باران سر زده
مثل باد شبانه دوستت داشتم محبوب من
اما عاشقت نبودم
آوازي را كه به پرنده ها ياد دادي دوست داشتم
حرف زدنت را با بنفشه ها،
به ياد آوري آوريل را
و نام ديگر بهار را كه تنهايي ست
زماني كه افتادم از زخمهايم
عجيب شدنم زماني كه سردم مي شد
بچه هاي آدامس فروش را، ترانه هاي تازه رايج را
و در هربار از دست دادن ،كسب كرده هايم از تو را دوست داشتم
در درياي ژرف آتش افتادم
سوختن را دوست داشتم وقتي اينگونه ميسوختم
اما عاشقت نبودم
شبي آهويي از كوه به قلبم فرد آمد
شبي مثل نوشتن شعر در جرقه ي كبريت
در ازدحام دنيا و سكوت هيچكس
در بغض صبح در تلخي آه
در چهره ي گريان عيسي با معجزه ي دعا
شبي روي غصه هاي كوچك اما بزرگ
شبي روي انجير،روي زيتون،روي قلب من
روي گل
روي اميد مايوس
روي ترس
روي تو
روي همه چيز
اما عاشقت نبودم
رفتنت را دوست داشتم
و آنگاه كه برگشتي اورين را
ماندنت را دوست داشتم
وحشت داشتم از عادت كردن به تو
و باز دوست داشتم لبخندت را
زماني كه دستمالم را تكان مي دادم در بدرقه قطاري كه تو را با خودش مي برد
آنگاه كه اولين برف روي آسفالت نشست
دلداده زيبايي مرگ شدم
وقتي تو را در خود كشتم
در هر بار از دست دادنت قسمت هاي كسب كرده ام از تو را دوست داشتم
در درياي ژرف آتش افتادم
سوختن را دوست داشتم اما عاشقت نبودم
من اگر عاشق شوم
عین آدم عاشق مي شوم!!!