این کیست که می آید و سرتاسرش نور است؟

منشور بی مانند عشق و مردی و شور است


 
در صورتش دارد محمد^(ص) می درخشد باز

وقتی علی هم باشد این نور علی نور است


 
می بارد از هر سو تب و دلواپسی اما

اینجا بساط مستی و دلدادگی جور است


 
می چرخد و یک دم  رجز می خواند و انگار

این روزها مست از شراب ناب انگور است


 
یک دم رجز می خواند و دل می برد از عرش

افسوس و صد افسوس چشم فرشیان کور است

□

هی زیر لب می بارم و دلخوش به اینم که

فردا دلم با صاحب این شعر محشور است