به پنج سالگی امام محمدباقر(ع) در ظهر عاشورای دشت کربلا:

 
پیش ِ چشمان ِ پنج سالگی ات ، قد و بالای آسمان تا شد
خون خورشید ریخت در رگ رود ، در دل ِ دشتْ عشق پیدا شد
 
خیمه ها شعله ورتر از آتش ، سوگوار ِ «عمو که آب ...» شدند
کمر کوه ها شکست از غم ، گریه ها - رود رود - دریا شد
 
ظهر، از داغ ِ حضرت خورشیدْ روی دستان ِ دشت افتاد و
بعد از آن روز ، ظهر عاشورا عبرت ِ روزهای فردا شد
 
ذوالجناحی که از تب ِ میدان رفت در قلب ِ قاب ِ فرشچیان
پیش ِ چشمان ِ پنج سالگی ات ، زخمی ِ «اسب آمد امّا...» شد
 
پیش ِ چشمان ِ پنج سالگی ات ، زیر هر سنگ چشمه ی خون و...
زیر هر بغض آه ِ مجنون و... نینوا همنوای لیلا شد
 
رود اگر بود رود ِ خون شده بود ، کوه اگر بود سرنگون شده بود
خم به ابروی خود نیاورد و عمّه پشت و پناه ِ دنیا شد
 
پیش ِ چشمان ِ پنج سالگی ات ، سر ِ خورشید رفت بر نیزه
تازیانه نصیب ِ اهل ِ حَرم ، غل و زنجیر سهم ِ بابا شد
 
□
السلام ُ علَی الحسین ِ شهید ؛ کوچه از عطر نوحه سرشار است
بعد از آن روز ، ظهر ِ عاشورا مرکز ِ ثقل ِ قلب ِ ماها شد
 

محمدرضا سليمي
http://chardivarieejbari.blogfa.com