دوباره ماه شـــیدایی ، دلم لبریز ماتم شد 
قلم رخت عزا پوشید ، دفتر خانه ی غم شد
 
دوباره ماجرای آب ،کودک، تشنگی ، عباس
تپــش هایِ دلم ، سـینه زنی های محرم شد
 
دوباره آمدی ؟ اهـلاً و سـهلاً خوبِ تکراری
مکـرر در مکـرر قصـه ی انـدوه عالـم شـد
 
دوباره ، پیـرهن مشکی و سـربند ِ ابـوفاضل
دوباره نوحه میخوانم که چشمان دلم یم شد
 
دوباره دسته ها جاری ، خیابان ها چراغانی !
و شــعر محتشـم برروی پرچم ها منظم شد
 
دوباره تکیه ها دایر ، دمام و طبل و مداحی
 تمام شهر...  یک تعزیه ی ِ ناب مجسـم شد
 
ذبیـح ِعیـد اضـحی ، شـاهد اولاد ابـراهیـم
حــسینم ، وارث آدم ، مسیح ِ جمله آدم شد
 
به قربانـگاهِ دستـوری خلیل آورده اسماعیل
چرا خون خدا مصـداقِ ناب ذبحِ اعظم شد ؟
 
چه مشـتاقانه می میرند... یاران روز عاشــورا
حبیب ومسلم وعون و علی... برهم مقدم شد

گلـوی تشـنه ای نازک ، علـی ِ اصغری زیبا
دهان ِغنچه ا ی پرپر، فدایِ دین خاتـم شد
 
خیام و دامن و آتش ،  به جهل مردمـی ابتر
اسـیرِظلم این افسانه ، زینب ... مادرِ غم شد
 
عرفنا عشـق و بیداری ز باور های عـاشـورا
و لولا رایت ِ عبـاس...،   بیـداری مرخم شد
( رضا محمدصالحی)