مهـرت فروغ جــان و دلت باغ ارغوان
فرتوتِ سالخورده به عشقت شود جـوان
ای دلفـروز و دلبـــر و دلـدار و دلفریب
چشمــــان بی بدیــــلِ تو آیینــه ی روان
همتــای چشــم نرگســیِ تو نخــوانـده ام
در قصـه های خواب و خیالات ارسلان
آلایشـــی به دامــن پاکت نبـــود و نیست
بنشیـــن به دامنـــم بنِشـــان آتشــی گِران
خشکیــده لب به شبنــم اشکـم نظـر مکن
تـا بــر نچینـم از لب تو عشــقِ جــاودان
از رنــج روزگـــــار شکـــایت نمـی کنم
تا همــدلیــم و همنفـس و یـــارِ همــزبـان
آنـــدم کـه بــی مقــدمــه از در درآمـــدی
دل در کمنـــد بود و شـد از چلّه ی کمـان
اکنـــــون اگرچـــه بیکـس و تنهـا و بیدلم
ای کـــاش بگـذری به دلـــم باز بی گمان
شیریــنِ مـن! به تیشـه ی فرهــاد در نگر
بشنـــو نــــوا و نالــــه ام از حنجـرِ زمان
بی تو به کام و جام، شـرنگ است انگبین
شهد است با تو در دل وجان،جامِ شوکران
دیــری ست در کمیــن نگــاهت نشستـه ام
اکنــون که در گـرفت بیــــا! بیشتر بمـان!
بی شک گنـــاه عشـــق بشــویـد ز دفتـرم
عشقی که باختـم به تو عریان و بی امـان
ما سـر سپرده ایم و سـر از دل خطا کنیم
ای وایِ دل کـــه رفت بـه بالای خیـزران
واحــــد ! دل از دیـــار دلارام بـر نگیــر
در شمع او بسوز و دل از دیــده وا رَهان