هنوز يادمه: شب بود. ماه پشت ابر بود...

دلتنگم از چك‌چك تو رو تكرار كردن
اي‌كاش ابر امشب رو شونم سر بذاره
اي كاش بارون‌هم، بفهمه آخر شب
باريدنش چشماتو ياد من مياره
بي‌قيد و بند بي‌قراري‌هامه بارون
مي‌كوبه روي پنجره بي‌تاب مي‌شم
باور كن از وقتي كه رفتي چند قرنه
هر شب كه بارون مي‌زنه بي‌خواب مي‌شم
هر شب كه بارون مي‌زنه دلواپسي‌ها
نم‌نم ميان و جاي تو پر مي‌شه پيشم
دلواپسي حس عزيزي مي‌شه وقتي
دلواپس ديوونگي‌هاي تو مي‌شم
هرجا كه باشي آخر شب وقت بارون
انگار اينجايي كه داغ از شرم مي‌شم
دلسردم از برگشتنت اما عجيبه
هر شب كه بارون مي‌زنه دلگرم مي‌شم.