آنانکه در دو جانب نونِ "لَنــا" بودند              ذوالنّــون اگر نبود به تحقیق "لا" بودند^*

باآنکه شاهد خُم وپیمانه ی ولا بودند            ساقی چو رفت، بر در میخانه ها بلا بودند

                           افسوس در سقیفه به ابلیس مبـتلا گشتند

                           بنیـــانگزار جـور و جـنایات کربلا گشتند

شاد است شیعه بگذر ازآن ماجرا اکنون         عید است وصرف کن نظر ازما ورا اکنون

آذین ببند بر سرِ ایوان و سرسرا اکنون            از کاروان خُم بشِنـو نغـمه ی دَرا اکنون

                             وقت است در غدیر به مستی وضو کنیم

                             زیـن چشمـه ی بقــا، شفـا جستجـو کنیم

برخیز و وِرد "نادِ علیّاً" بخوان بخوان              رمز نجات، صبح وعشیّاً بخوان بخوان

افکنـده بِالعَــراءِ نجیّــاً بخـوان بخوان                 مَا کانَ لِلعَلیِّ سمیّـــــاً بخـوان بخـوان

                             نوروزِ شیعه گشت به تکریم سرمدی

                            عــــید غدیـــر ،  مصدر تقویم احمدی


* روایت شده که روزی ابوبکر و عمر در دو طرف مولی امیرالمومنین(ع) قدم می زدند که یکی از آنها به طعنه گفت: یاعلی! "انت کَنونٍ لَنا" یعنی تو مثل حرف نون در کلمه ی "لنا" هستی (نسبت به ما دو نفر کوتاهتری همانطور که نون در کلمه ی "لنا" از لام و الف کوتاهتر است) مولای متقیان بلافاصله جواب فرمودند: لولا انَا فَکُنتم "لا" (یعنی اگر من نبودم شما "لا" می شدید همانگونه که اگر نون را از کلمه ی "لنا" بردارند!

ا. افخمی اردکانی