يك روز خاكريز دو بال بهشت بود
 جاي گلوله هاي تو خال بهشت بود
با اين همه دوباره پسر !رفتني شدي
پاي تو از نخست وبال بهشت بود!
&&&&&&&&&
با آن همه گلوله رسيدي به بستري
داري دل از كبوتركي ساده مي بري
با دست هاي نازك خود ناز مي كند
آن دختر نشسته به آيين دلبري
&&&&&&&&&&&
مي خواست يك سئوال بپرسد عجيب نيست
دختر كه از تفنگ بتر سد عجيب نيست
با يك سئوال شان كسي كم نمي شود
اما اگر كه بغض شود سد،عجيب نيست
&&&&&&&&&
آن روزها كه قامتي از سرو داشتي
حتي كلاس پيش خدا مي گذاشتي
وقتي صداي صوتك خمپاره مي رسيد
يادت نبود دختركي ساده داشتي1
&&&&&&&
 اصلا بگو براي چه تو توي بستري
تو كه ميان عكس از آن مرد سرتري
يعني كه جا گذاشته اي توي خاكريز
آن قامت بلند خود از روي دلبري
&&&&&&
آنجا ميان سنگر تنها چه ديده اي
يوسف !ميان چاه غزل ها چه ديده اي
در غربت ستاره شماران آسمان
در چشم هاي خوب زليخا چه ديده اي
&&&&&&&&&&&
بستر بجاي زخم تو فرياد مي زند
اين تيشه را بجاي تو فرهاد مي زند
لبخند مي زني كه نبينيم درد تو
چين و چروك صورت تو داد مي زند
&&&&&&&
لبخند مي زني و فقط درد مي كشم
آن برگ را بخاطر تو زرد مي كشم
وقتي مرور مي كنم آن قصه ي تورا
نام تورا بزرگ تراز مرد مي كشم
&&&&
تو يادگار جنگ نبودي كه عاشقي
تو اهل نام و ننگ نبودي كه عاشقي
تو رفته اي كه سكه شود كار وبار عشق
تو اهل دنگ و فنگ نبودي كه عاشقي
&&&&
بال و پر تو زخمي تير گلوله نيست
جان تو اي شهيد اسير گلوله نيست
اين طعنه ها كه مي شنوي از زبان دوست
كم از نفير تلخ سفير گلوله نيست
&&&&&
تو آمدي كه زنده بماند هنوز درد
يا آنكه نا اميد نگردم زهرچه مرد
تو آمدي كه نيك بدانند دوستان
دشمن براي كشتن ايران چه ها نكرد
&&&&&
زخمي ست بر تنت كه رعايت نمي كند
اين درد تازه كار برايت نمي كند
خط مقدم است همين زخم هاي تو
اين خاطرات سرخ رهايت نمي كند
&&&&&&&
حالا كه آمدي بنشين و غزل بگو
از احتمال  زلزله روي گسل بگو
از آن چه ديده اند شهيدان  روزگار
از شاهدان زنده ي ضرب المثل بگو
&&&&&&&&
  
با ما بگو خرابي ايمان چه مي كند
در تنگه ها غنيمت مردان چه مي كند
حتي بگو كه در صف صفين روزگار
بر نيزه ها نشستن قرآن چه مي كند
&&&&&&&
تو قول داده اي كه شهيدي دگر شوي
از سرو هاي خانه ي ما نيز سر شوي
تو آمدي كه باز بماند در بهشت
لحظه به لحظه پيش خدا خوب تر شوي
&&&&&&
1-تكرار قافيه آگاهانه است!