حالا که مـن اســـــیر توأم  ناز می کنی ؟

مستانه عُــــقده از دل مــن باز می کنی ؟

می میرم از فــراق  تـــو امّا تو بی خیال

یکریز ، هــی ،  نیـــــاز مرا آز می کنی

یلداترین شـــبم  به خـــداوند  نیست جز

روزی که از مزار من اغمــاض می کنی

دل داده ام  مگر به تو تا جان ستیزی ام

زیبنـده نیــست داغ مـــــرا تازه می کنی!

هرمی است در شرار دلم پر لهــیب چون

اتـــــش بیار معـــــرکه اعــــجاز می کنی

یکریز در خیـــــال من  ای  بی خــیال من

دل می ربائـــی از همـــــه پـرواز می کنی