مانده بود آن مه چو در زلفی پریشان معتکف
                    من هم آنجـا ميشدم صد جـان به قربان معتکف

آب حــیوانی در آن خــوان بود و مـثل کودکان
                    رفـته بودم تا که بنشــینم بـر آن خـوان معتکف

رفـته بودم تا بگویم من خدا را ســال هاست
                     بـودم و هــستم بدان مــیثاق و پیــمان معتکف

خـرم آ ن قــومی که بنشـستند با شوق زیاد
                     بــر چـنین خـــوان از بــرای آب حــیوان معتکف

حــظّ وافــر یافـــت ای در مــاندگانِ بیـن راه
                     هرکه بنشسته است بر خوان کریمان معتکف

حــتم دارم شـیخ شـد در بنــد آن زلـف سیاه
                     مــثـل یک زنجـــــیری عـاری از ایمــان معتکف

باید از جــان مایه بگذاری شــهابا مـثل شیخ
                    خواســتی بنشــینی ار در بزم جـانان معتکف

 

                                                رجب 1428 ، 
                          3 بعد از ظهر 25 تـــیر ماه 1387