دل داده ام به موج خروشان مولوي

       درياي عاشقان شده عرفان مولوي

       هر روز مي چشم قدحي از شراب يار

       لب مي زنم به قند فراوان مولوي

       او ديد زلف ليلي و بي تاب گشت و من

       مجنون شدم به قلب پرييشان مولوي

       يك قطره اش روان مرا پاك كرده است

       خوش آن كه رفت در دل باران مولوي

       باغش ميان گلشن عطار و حافظ است

       به! به! از اين مقام و گلستان مولوي

      بلبل نكن سكوت كه فرياد مي شود