سلام
رباعی اگرمسکل ترین قالب موجود
درشعرفارسی نباشد، یکی ازمشکل ترین هاست.
دوبیتی ،نوخسروانی و درکل قالب های کوتاه
به ایجازغریبی پایبندهستند، چراکه بایدتمام هم وغم راتنهادردوبیت بگنجانندواکثرن شاهدهستیم
دوبیتی هاورباعی ها(دراین مفال بیشتردومی منظورنظراست) نام وعنوانی ندارند.
واگرگاهی عنوانی هم دارند، این عنوان چکیده ای است ازآنچه درشعراتفاق افتاده،
ازطرفی به کارگیری عکس واسلایدنیز دررباعی
(علی الخصوص) ، ذهن مخاطب راآماده می کندکه
مثلن الآن شمابایک رباعی فاع مقدس روبروهستید
یادرباره ی شهیدهمت.
البته که آیینی سرودن یک امتیازاست برای شعر، اما
وقتی زمینه طوری فراهم می شودکه مخاطب مطلب رانخوانده میداندباچه ژانری رویروست، خواسته ناخواسته از تاثیررباعی کاسته می شود.
محتوای این رباعی بسیارارزشمنداست، اما صرف نظرازفقدان ضربه ی آخر، آیابدون عکس وعنوان
میتوان این محتوارادریافت.
اگرجواب مثبت باشداشتباه بانگارنده ی این سطوراست وگرنه......