با آمدن این روزها و هفته ی دفاع مقدس به یاد نخستین شعری افتادم که در سالیان نخست دهه ی شصت از بنده در  صفحه ی شعر مجله ی جوانان به چاپ رسید در آن سالیان جناب عباس خوش عمل متولی این صفحه ومشوق واقعی جوانان بود خوب به یاد دارم با چاپ این شعر در آن صفحه ودر ان سالیان که خبری از این همه سایت وروزنامه ورنگین نامه ها نبود از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم /تصور آن خاطره مرا به یاد این بیت حافظ می اندازد که می گوید   چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود       ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد    در هر حال با نکو داشت آن روزها شعر یاد شده را تقدیم می کنم

گاه پیکار است جانا    چشم دل   بیدار دار
از چه هستی درسکوت وخامشی دیوار وار

با صلابت خیز وبردار اند راین هنگام گام
تیر بر فرق عدو با غرش رگبار بار

ای بسیجی جان وسر جانانه با سرباز باز
تا که گردد روزگار خصم بد رفتار تار

باشبیخون تو ای رزمنده ی فیروز روز
لطف حق آرد برای دشمنان ادبار بار

در فکندی در ره ما گر چه ای صدام دام
لشکر اسلام را باشد کنون بسیار یار

با شهیدان وطن ای قاصد خوشگوی گوی
نیست ما را با سپاه کفر جز پیکار کار

لشکر حق این ندا بر حاکم بغداد داد
عاقبت گردی ایا تکریتی خونخوار خوار

شاهدا راه نجات از رهبر حقجوی جوی
ورنه خون بر حال خود از دیده خونبار بار