در کــوی تو پا را کســی از سـر نشــناسد
                 پــا را ز ســر و بـال خــود از پـر نشــناسد
هرکس که در این کوی نهد گام، تو راهیچ
                 بی خـون دل و اشــگ و رخ تــر نشــناسد
با این همــه خوبیـت مگـــر هــیچ میســـر
                 گشته است که هفتاد و دو کشورنشـناسد
طنازیت ازمرز برون است و دوصد حیف
                  در شهــر اگـــر مـــرد بد اخــتر نشـــناسد
مـــا هـیچ طــلا ســـاز ندیــدیم کــه زر را
                  در بــوتــه معـــیار ز گـــــوهـــر نشــناسد
سـخت اسـت اگـر مــــنزلت مـادر خـود را
                  در تــیـر رس حـــادثه دخـــتر نشـــــناسد
درمـلک تـو واقــع نشود هــیچ که روزی
                  حـــــال دل درویــش تـــوانگــر نشــناسد
با مهــر جــها ن تاب روا نیـست شهــابی
                   ایـــــن مــنـزلت و قـــدر بـرابـر نشــناسد
                              
                                   اســــفند 1385