با من به هـر بهانه که رفــتار می شود
                مثــل قفـس نشـــینی یک ســار می شود
وقــتی که از صداقت خود حرف مـیزنم
                 چشم از حجاب اشـگ خودش تار میشود
این جا تمـام سـاده دلان تحت تهمت اند
                هر کــس به یک طریقــه گــرفـتار میشود
تلخی بـه کـام مــردم دانــا نشــــانده اند
                حـــنظل غــذای مــــردم هــشیار میشـود
تضــمین زنده مــاندن او جاهـلانه اسـت
                 گوســاله ای که یـک شـبه پـروار میشود
گفتم که جای بی گنهـان نیست درقفس
                 یوســف برفـت و دیـد کـه انگــار میشود
اغوا نمی شود دلـم از وعــده های پـوچ
                 بارم مگـر به یـک دل خـوش بـار میشود
  دیدم به رغم وعدۀ بی حد به خویـش دل
                 قــدری در ایــن مـــیانه طـــلبکار میشود
مــی گویم از صفای درون قصه ای بلـند
                این قصه سال هاسـت که تکـرار میشود
خــیلی به روی سـادگی ام کـار کرده ام
                 مشــت عاقــبت نـــمونه خــروار میشود