زیر دندان گرگ ها امروز ، طعم بزغاله ها چه شیرین است
چقدر بی صدا تلف شده اند ، رسم دیرین روزگار این است

تا که چنگال خود نشان دادند پای زنگوله ها شتاب آورد
از بدِ حادثه زمین خوردند ، پوزه هایی که سخت خونین است

نفرت از کلّ دشت می بارید سگِ پیر آمد از خودش راضی
غوطه ور در تجملی دائم ، فکر قلّاده های زرّین است

حیفِ بزغاله های معصومی که لگدمالِ خشم و کینه شدند
لای دندان؛ همیشه تحت فشار! کمترین حقّ گرگ نفرین است

جیره بندی شد این جهان اما وحشیانه به آن طَمَع کردند
پس به جان ضعیف افتادند قصّه طبق روال؛ غمگین است

درد ما را نوشته بالایِ متن قانون جنگل آمازون
از سرِ خود نویس این قانون می چکد خونِ جنگل آمازون!

مرضیه عاطفی/ سمنان