نه صحبت بال و قفس و آزادی است
نه حرف غم و وصال و هجر و شادی است
تقدیر من از ازل، سراسر زخم است
این درد درون سینه، مادرزادی است !

***

حالا که بدون غل و غش، دل بسته است
اینگونه پر از شور و عطش، دل بسته است
باید بپذیرد که قفس قسمت اوست
مرغی که به صیاد خودش، دل بسته است !

***

در غربت ِ این کوه و کمر، زیسته ام
با حسرت و داغ و دردسر، زیسته ام
در سینه ی من، بلوط پیری می گفت
من، لحظه به لحظه با تبر زیسته ام !