ای آدم از جان خودت سیر

ای سایه ی در آب فتاده

سر در ره امواج نهاده

ای خویشتن از خویش فراری

جز دلهره در خویش چه داری ؟

ای مات - کدر - آینه ی دق

لبخند پر از لهجه ی هق هق

ای گریه ی در بغض نشسته

ای خنده ی از نیمه شکسته

ای لحظه ی جان کندن آتش

چون بید خزان دیده مشوش

مفهوم پریشانی پاییز

سرگشته ی از دغدغه لبریز

دلواپس بی تاب پریشان

آرامش آبستن طوفان

پاییز پر از خش خش مردن

ای عقربه ی مرگ شمردن

خاکستر از باد هراسان

ای آخر خط نقطه ی پایان.