این کیست که پیشانی او ماه دو نیم
باز است مقابلم چو قرآن کریم
یک فرق سرش نوشته خون بسم الله
بر فرق دگر نوشته رحمان رحیم



اخلاق ها به حضرت قابیل رفته است
نام برادر از لب فامیل رفته است

انسان به دست فیل تهاجم شکستنی است
از آسمان شهر ابابیل رفته است

زنبورها مغازه ی خود باز کرده اند
نیش است جای نوش که از ایل رفته است

خون تمشک می چکد از خنده ی تبر
از یاد باغ خنده ی زنبیل رفته است

قطامه های حادثه شق القمرکنند
خون از جبین حضرت هابیل رفته است

دنیای هرج و مرح علی را جبین شکافت
حرمت چه بی ملاحظه تحلیل رفته است

شکست قاعده قانون و ناگهان از دست
مفعول فاعلات و مفاعیل رفته است