سلام
باتوجه به اینکه حافظ حافظ کل قران کریم بوده است بی گمان این آدم دارای روح و سرشتی پاک بوده و از شراب انگور دوری گزیده است

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
سلام
در این مورد تفالی زدم که بیتی نظرم را جلب کرد:

من اگر رند خراباتم وگر زاهد شهر
این متاعم که همی بینی و کمتر زینم

سلام جناب آقای فرزهء عزیز
سایهء لطف شما بر سر کاربران این سایت مستدام باد.
بابت این که به دفتر شعر خودتان سر زده بودید تشکر می کنم.

سلام آقای فرزه ی عزیز
مطلب خوبی ست هرچند با زحمت خوانده می شد فکر می کنم اگر با فونت 22 دفتر شعرتان مطالب و اشعارتان را ثبت کنید به راحتی خوانده خواهد شد.اما عزیز دلم با این همه کراماتی که از حضرت حافظ بیان کردی و با توجه به برخی غزل های او که خود با صراحت به بیان چگونگی دست یافتن به این شهد و شکر و نفاب افکنی از رخ اندیشه و .... می پردازد . نسبت رند شرابخواره به ایشان دون شأن حضرتش و جفا در حق اوست حتی اگر به منزله ی تجاهل العارف باشد .
موفق باشید .
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

سلام استاد پورکریمی
پس از خواندن متن شما در اینترنت سرچ کردم و به مطلب جالبی برخورد کردم که ایضا می نگارم:

حافظ قبل از اینکه شاعر باشد حافظ قرآن و مفسر و روحانی بوده است و به قول محمد گلندام درس کشاف زمخشری می گفته است ، ابیات بسیاری هم از خود دیوان حافظ بر این گواهی دارد از جمله : « زحافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد / لطایف حکمی با نکات قرآنی - صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ / هر چه کرد همه از دولت قرآن کردم - عشقت رسد به فریاد گر خود بسان حافظ / قرآن ز بر بخوانی با چهارده روایت - و . . . » توصیفاتی در قرآن مجید راجع به شراب بهشتی دارد از قبیل : طعم کافور دارد« اِنّ الابرارَ یَشربونَ مِن کأسٍ کان مزاجُها کافوراً » آیه 5 سوره انسان ، با مشک سربسته شده «یُسقَونَ مِنْ رحیقٍ مختوم ۞ خِتامُهُ مِسکٌ . . » مطففین آیه 25 و 26 ، ترکیب آن از عالم بالاست « مزاجُهُ مِن تَسنیمٍ » مطففین 26 ، طعم زنجبیل دارد «مِزاجُها زنجبیلاً» انسان 17 ، مانند چشمه جوشان است و آن چشمه سلسبیل نام دارد «عَیناً فیها تُسمّی سلسبیلاً» انسان 18 ، پاک و زلال است «وَ سَقَیهُم ربُّهُم شراباً طَهوراً»انسان 21 ، گوارا و لذت بخش است «یُطافُ عَلَیهِم بِکَأسٍ مِن مَعین ٍ بَیضاءَ لذّةٍ للشّاربین ّ» صافات 44 و 45 ، خماری و سر درد ندارد «لا یُصدّعونَ عنها و لا یُنزَفونَ» واقعه 19 ، جامهای بهشتی سرشار و لبریز است « وَ کأساً دِهاقاً » شرابهای بهشتی با این مشخصات است .

جناب خرمشاهی شراب های حافظ را به سه دسته تقسیم کرده ؛ انگوری ، عرفانی و ادبی ، اما نظر دیگری هم هست که شراب در دیوان حافظ غالباً توصیف شراب های قرآنی و بهشتی و عرفانی با آرایه های لطیف ادبی و تغزلی با سبک و سیاق و ادا و اطوار باده نوشان انگوری است وگرنه حافظ شراب انگوری ندارد بلکه از آن پروا هم دارد چه خواسته که نوشیده باشد « مستی عشق نیست در سر تو / رو که تو مست آب انگوری - شرابی بی خمارم بخش یا رب / که در وی هیچ درد سر نباشد (لا یصدعون عنها و لا ینزفون ) - و . . . »

ستیغ سخن
http://farhangsara-mardani.blogfa.com/post-26.aspx