بار دگر تمام جهان را خزان گرفت

از داغ کربلا دل صاحب دلان گرفت

از کوهسار عشق، صدا می چکد مدام

غوغای یا حسین زمین و زمان گرفت

آن ظهر ناگزیر، زمین نیز گریه کرد

از غربت همیشه ی تو آسمان گرفت

حلقوم حق نوای شهیدان، ز خون دل

بر ظلم حمله کرد و سنان و کمان گرفت

ای چاره ساز درد و بلا، دست مان بگیر

بی تو کجا، جلوی یزیدان، توان گرفت

قلبم اگرچه رنج و ملامت کشیده بود

امّا ز ورد نام تو آرام جان گرفت

می خواستم غزل بسرایم، دلم شکست

رفتم زسوگ مرثیه گویم، زبان گرفت