اين چه تقدير غم انگيزيست در راهت كه تو
رو به بالا ميروي اما گرفتاري درخت

درود بر شما جالب بود

آفرین...
فقط حیف بیت 2 و مضمون عالیش که این قدر مصراع اولش ضعیف شده

اين چه تقدير غم انگيزيست در راهت كه تو
رو به بالا ميروي اما گرفتاري درخت

این بیت رو دوست تر داشتم
پایدار باشید...

از : علیرضا آیت اللهی
« شعر »

ای که گفتی « شعر »
شعر بارانم .

پس ببار ای شعر؛
بر همه شاعر ؛
؛ که ندارد شعر
نه که چون خورشید؛
نه که چون دریا؛
نه که چون حُرمی ؛
نه که چون ابری؛
اوست یک تصویر ،
از سرابی چند ،
با جوایز خود ،
از سرآبِ سرند !

بشنویش شاعر ...
.... و بیا و مخند ! ؛
گریه دارد این
قصٌه ی کهنه :
شعر ناگفته ،
درٌ ناسفته
پیر و پست و پول ؛
همه را رفته...

آی ! گفتی شعر ؟!
شعر بارانم...
شعر بارانم ....
کشک یک من چند
باقلی باشد ، بهر مُلک خجند ...