سلام خانم بهرامچی. مضامین شعرتان خیلی خوب و پر مغزند اما ردیف سوخته انگار خوب جا نیافتاده و در برخی موارد بی معنيست

سلام آقاي سياهپوش گرامي
ممنونم از حضور خوب شما
رديف سوخته در اين غزل تقريبا معاني كاملا مختلفي داره بستگي به برداشت شما داره
اما در هر بيت وا‍ه ي سوخته رو من براي معني خاصي در نظر داشتم

ي گمان حوا كنار چرخش ِ سيب و گناه
در كنار ِ آدميت، گاه گاهي سوخته

سپاس دوست شاعر...

سلام

شعری زیبا و با احساس خواندم دست مریزاد
احساستان رنگین

بدرود

درد هم نگذاشت تا بر خیزد ز جا و صد دریغ
از ســــفر در راه دور و تکیه گاهی سـوخته
---------------------
سلام حضرت شاعر
خیلی دلنشین بود
قریحه تان سر شار از سرودن باد

از : علیرضا آیت اللهی
« شعر »

ای که گفتی « شعر »
شعر بارانم .

پس ببار ای شعر؛
بر همه شاعر ؛
؛ که ندارد شعر
نه که چون خورشید؛
نه که چون دریا؛
نه که چون حُرمی ؛
نه که چون ابری؛
اوست یک تصویر ،
از سرابی چند ،
با جوایز خود ،
از سرآبِ سرند !

بشنویش شاعر ...
.... و بیا و مخند ! ؛
گریه دارد این
قصٌه ی کهنه :
شعر ناگفته ،
درٌ ناسفته
پیر و پست و پول ؛
همه را رفته...

آی ! گفتی شعر ؟!
شعر بارانم...
شعر بارانم ....
کشک یک من چند
باقلی باشد ، بهر مُلک خجند ...