عشق بد است و بی جهت با همه تا نمی کند
                   دامـن ســر ســپرده را عشق رهــا نمی کند
نور دوچـشم من چـرا حرف سرت نمی شود
                   عشق و غم و غصه او وه که چها نمی کند
یکـسره داغ می کـند عاشق نــو شــکفته را
                    رحــم بــه مـوقــعیت شــاه و گــدا نمی کند
صــحبت عاشــــقانه در اول آشــــنا شــــدن
                    حـــاجت مـــستمـند را هـــیچ روا نمی کـند
غصه نان بخور خـره(1) ,خربزه آب بوده است
                   صــحـبت عـاشـقــانه کـه درد دوا نمی کـند
عشق فـقط نگـفتن حرف نهـفته است و بس
                   عـقده سـر به مهر را حرف که وا نمی کند
شـمع تو دانی از چه رو عاشق واقعی شـده
                    چونکه برای سوختن هی من و ما نمیکند
سوختن است و لب به لب دوختن و دم نزدن
                   عـاشق دلخسته الم شـنگه بـه پـا نمی کند
چـانه نـزن جان دلـم بـر سـر عشق با خودت
                   پـاک فــدا شـوی ولـی عـشق وفـا نمی کند
چه می گویم ، نجف آبادی ها به کسی که دوستش دارند می گویند : خره
روی این اصل همه شان همدیگر را دوست دارند !!!