تسبیح و مُهر ِ من کو؟ سرشار از نیازم

لب تشنه ی دو رکعت جام ِ مِی ِ نمازم

گلدسته ها ! اذان را جانانه تر بگویید
در سر هوای عشق است ، باید که سر ببازم
 
آتشفشان ِ مستم ، از یاد ِ دوست لبریز
الماس می شود دل با سوز و با گدازم
 
« والشّمس و ضحئها » ، خیس است چشم هایم
باید برای پرواز بال و پری بسازم
 
شب سِرّ ِ سَر به مُهری ست ، تسبیح و مُهر ِ من کو ؟
دلگرم ِ مِهر ِ اویم ، دلخوش به کشف ِ رازم
 
بر مُهر سر نهادم ، شد شعله ور نهادم
در حال ِ عشق ورزی با یار ِ دلنوازم
 
باران ِ ذکر هستم ، باران ِ اشک هستم
در سجده سرنگونم ، در سجده سرفرازم
 
تا سر بلند کردم از روی مُهر دیدم:
خورشید می درخشد در صبح ِ جانمازم
 

محمدرضا سلیمی
http://chardivarieejbari.blogfa.com/