مي ميرند
مادر بزرگ هاي ما
هشتاد سال
ذره ذره
تو ولي
مي روي كه ثابت كني
بعضي روزها
بعضي زندگي ها
ناپايدار به دنيا مي آيند
اين تفاوت
معناي نسل ماست
كه نمي فهمد پيري
يك ضربِ در بي نهايت است
روزهاي نبودنت را
از گيسوان سفيدم بپرس
يعضي مردها
مثل پريدن از جوي آبي
جواني را ميان بُر مي زنند
مي فهمي به دستم هايم باينديشي
از چشم هايم بپرس
جهانِ مقصري درونش پيچ مي خورد
مثل دل دردهاي خربزه و عسل خورده
تو شايد عسل باشي ولي
با خربزه سَمّ مي شوي
شيرين و كشنده
اين شعرهاي شبانه را
حتي به گناه ساده اي مي شود نوشت
تو را بايد خيال كرد
و دست ها را به دريا زد
خودكار بي حواسي ام را بشكن
چشم هايت را در سر دارد
و بعضي روزها
بعضي زندگي ها
بايد زود تمام شود
و شعرهاي پاي دار را
در نطفه بايد خوابانيد
ما نسل اين حرف ها هستيم
حتي همين روزهاي انقلابي
بعضي حرف ها زود تمام مي شوند
حتي همين روزهاي انقلابي
بعضي چشم ها را بايد دوخت
نسل ما كودتاي سكوت است
بعضي زندگي ها را نمي فهمد


2013/06/24
04:29