تماشا دارد آری خواب و هم بیدار چشمانت

چه رؤیایی چه زیبا، مانده ام در کارِ چشمانت

نگاهی ناگهانی عالمی دارد تماشا کن

خروشان میشوم از آبیِ سرشار چشمانت

غزل می بارد از جانم، چو اقیانوس آرامم

چو موجی می شوم آغاز از تکرار چشمانت

کسی جا مانده پشت پلکهایت زود کاری کن

فراموشی نگیرد لحظه ای اقرار چشمانت!

چنین حس میکنم انگار دورم میزنی داری

وَ این کاری که بر می آید از پرگار چشمانت

مرا مهمان مقداری؛ فقط یک خوشه گندم کن

که عمری آرزویم بوده گندمزار چشمانت!

مرضیه عاطفی/ سمنان