خواب دیدم همه جا پنجره بود

همه ی شهر پر از بوی  خوش عنبر و عود

همه جا روشن و نورانی و مهتابی بود

همه کس  دست به شکر

همه در ذکر و دعا

 همه ی خلق خدا،

 خوب  بودند و  وفا دار به هم.

عشق فرمانده ی آن  شهر قشنگ

مهر فر مانبر آن

و صمیمیت و  دل پاکی و  معصومیت و یکرنگی

همه سر باز  در آن شهر قشنگ

چار فصلش همه بارانی بود

خشکسالی  سخنی بی معنا

سبز و خرم همه جا

خواب دیدم که جهان نورانی است

همه جا ارزانی است

نه دلی  آزرده

نه کسی پژمرده

همه فرمانبر حق

جبر و زور و سخن ناحق و اجحاف نبود

ظلم  و جور و بدی و مکر و ریا

خبر از اینهمه اوصاف نبود.

خواب دیدم که دلم شاد شده

لب بسته زسکوتم همه فریاد شده

قلم* سرخ نمیداد سر *سبز به باد

و شنیدم که میان کوچه

بانگ میداد کسی

شهر آباد شده........

قلم آزاد شده..........

خواب دیدم  که نوشتم شعری

از هوایی تازه

عشق،بی اندازه

از کبوتر  وقناری و اقاقی  هایی

که سراپا سخن از  نعمت آزادی داشت

خواب دیدم که دگر*" عشق نهان در دل پستوها" نیست

خواب دیدم که خدا آزاد است

دل مردم شاد است

خواب دیدم که  نوشتم سخنی از سهراب

                               و  * "خدایی که در این نزدیکی است".

پ.ن - عنوان شعر بر گرفته از شعر سهراب سپهری

مژده ژیان