سلام بر شاعر محترم
شعر به خوبي آغاز مي شود تا آسمان فيروزه اي را گرچه فيروزه اي قابل حذف است
"با شراره نگاه "تكرار تصوير پاره قبل است و قابل حذف مي باشد
همچنين نگاهت در سطر ششم
شعر با شروع پاره "كه به خود بازگردم از هرچه هست و نيست "شعار الود ه مي گردد
سطر باران عاطفه كجاست شاعرانه گي را به شعر بر مي گرداند البته توضيح اينكه باران چنين كند چنين كند وضوح بعد از اختصار است و شعر را بدون جهت طولاني كرده است
حقير اين شعر را با نگاه خودم اين طور تغيير مي دهم و اين گونه آن را در ذهن خودم ثبت مي كنم ممكن است شاعر و ساير كاربران با اين خوانش من موافق نباشند كه من در جواب مي گويم آقا اختيار ذهن خود م را كه دارم
صاعقه ايست ديدندت
در پيچ و تاب هزار تندر
كه مي شكافد گوشه گوشه ي اسمان را
و مي سوزد مرا
در آتشي آشنا
فرياد مي زنم
باران عاطفه كجاست ؟

با سلام و عرض ادب
اسکلت شعر بسیار مستحکم است ضمن اینکه کامل نیز هست بنابراین شاعر برای ساختن ساختمان شعرش کاملا زمینه را مساعد کرده است حال می ماند اینکه پذایرایی کجا باشد هال کجا پاسیو کجا و الخ
البته این حداقل انتظاری است که از یک شاعر با تجربه می رود حال صورت عینی مثال اسکلت را در این شعر بازگو می کنم تا حرف در لفافه نگفته باشم
اگر یک شعر را تقسیم کنیم به شرح زیر می تواند باشد:
1-پی=وزن
2-اسکلت=ساختار شعر
3-بنایی=صور خیال
4-نما=فرم
چون شعر سپید است پس حالت ویژه دارد و قبول است ساختار شعر مستحکم است چرا که ارتباط تصاویر و واژه ها به هم محکم است که برداشتن بعضی سطور مثل(( در پیچ و تاب هزار تندر)) اگرچه اسکلت شعر را دچار مشکل نمی کند اما شبیه x های ضد زلزله در طراحی های مدرن است مورد دیگر اینکه جوشهای انجام شده مستحکم است و سطحی نیست (منظور جوش حروف ربطی و اضافه است)
بنای خوبی هم در شعر کار کرده است. صور خیال شعر اگرچه می توانست بیشتر مخاطب را با آشنایی زدایی ها همراه کند در محور جانشینی یکی دو مورد در بحث استعاره می بینیم مثل
نگاهت می سوزاند مرا
در سطور با شراره ی نگاه
نگاهت می سوزاند مرا
بنا یک دیوار اضافی ساخته که در پلان نهایی شعر نیست دیوار اضافی با ((شراره نگاه است)) می توان آن را اینگونه برداشت
با شراره نگاه می سوزانی مرا
در سطر زیر به نظر می رسد به جای بزداید بچیند می آمد بهتر بود یعنی بنا در این قسمت دیوار از آجر موجود دست برداشته و از آجر کوره دیگر استفاده کرده است اگرچه هیچ ایرادی به بنا نمی توان گرفت
و دانه دانه ی شرم را
از گونه های تب زده بزداید

سلام جناب روحانی عزیز!
جسارتم را ببخشید چون به شما وشعر های خوبتان ارادت دارم نظرم را هرچند شاید غیر کار شناسانه اعلام می کنم
شعر شما در قالب سپید سروده شده وتا آن جایی من خوانده وشنیده ام اولین خصیصه ی این شعر رعایت ایجاز در کلام است و.حتا می توان گفت که شناسنامه ی شعر سپید ایجاز است که شما در این شعر کمتر از آن استفاده کرده اید و اساتید دیگر هم به آن اشاره کرده اند ودیگر این که از هم آوایی حروف وقافیه های کناری وداخلی کمتر استفاده شده است
الته این ها که گفته شد اززیبایی کار شما نمی کاهد بلکه می توانست بر محاسن آن بیفزاید
مثلاً
صاعقه ای ست دیدنت
در پیچ وتاب هزار تندر
که می شکافد آسمان را

نگاهت می سوزاند مرا
تا به خود باز گردم

باران عاطفه کجاست ؟
که دانه دانه ی شرم را
از گونه های تب زده بزداید
با پوزش مجدد مانا وسر بلند باشی

سلام استاد..

باران عاطفه کجاست
که ببارد بی امان
و دانه دانه ی شرم را
از گونه های تب زده بزداید


بسیار زیبا...

درود بزرگوار فرهیخته
خود را کمتر از نقد می دانم
اما چیزی در شعر زیبایتان نظرم را جلب نمود
اگر تندر را صدای مهیب رعد بدانیم طنین یا پژواک تندر تشبیه صحیحتری به نظر میرسد تا پیچ و تاب تندر

زیاده گوییم را عفو فرمایید

...نگاهت می سوزاند مرا
در آتشی آشنا
که به خود باز گردم...

با سلام و ادب
شعر زیبایی از شما خواندم استاد.
سلامت باشید

سلام جناب دکتر روحانی
درود بر شما
خوشحالم که فرصت عرض ادب وارادت فراهم شد بسیار زیبا سروده اید یا حق ...