هفتمین جهت      

             (نذر امام موسی کاظم-ع)

ای هفتمین جهت، جهت خارج از فنا
صدها جهت به سمت تو پیوسته از بقا

خورشیدها به کوی تو حیران، چو آینه
آیینه ها طفیل تو از مشرب صفا

رونق فرونهاد نوای هزارها
هر جا قنوت دست تو بگرفت ربّنا

بگذشتی از حصار فلک، لیک مانده است
چشم کلیم، بر ید بیضا و اژدها

منشور صبر و طاقت تو، مهر بی حساب
مستور حلم غربت تو، فطرت وفا

بغداد و بصره، یا که مدینه، مراد نیست!
جایی نبوده تا نرود، شهرت شما؟!

توحید غنچه کرد میان لبان تو
آتش اگر نهاد به دل، زهر جان‌گزا

ماتم گرفت چشم فلک، هم‌قرین اشک
وقتی که زهر قامت خورشید کرد، تا

می سوزد از شرار غمت، چون کلیمِ دل
سینای غم کنار غزل کرده ام به پا!

***
مکتب شعر دینی
مکتب شعر امامیه
سیدعلی اصغرموسوی
 قم- 1388
---------------------------------------------------
غربت کاظمین 1  
                          {  نذر امام کاظم(ع)}

آتش نشانده بر دل، اندوه تو شبانه
می سوزد اشک‌هایم، زین داغ عاشقانه
گویی غم دلت را، میبینم آشکارا
در بصره یا که بغداد از غربت زمانه
تو خسته از غریبی، زندان ولیک بسته
با غربت نگاهت، پیوند جاودانه
 نه طاقتی به ماندن، نه اشتیاق رفتن
نه خلوتی مقدس در حجم هیچ خانه!
اما غم غریبی دارد همیشه داغی
از جنس لاعلاجی از جنس بی بهانه
مولا به ناله سوگند! مولا به مویه‌هایم!
پروانه‌ی غزل هم گم کرده آشیانه
از کاظمین تا قم، پیچیده عطر یادت
در گوشه گوشه‌ی دل، پیوسته عاشقانه
گاهی به فکر بغداد، گاهی غم شکنجه ست
گاهی به فکر داغت، در خون زده جوانه
زندان خسته از شب، زنجیر گشته خونین
دارد حکایتی تلخ، از خشم تازیانه
تسبیح می شمارد در داغ تو دل من
یا می دهد تسلّی، این اشک دانه دانه

***
سیدعلی اصغرموسوی
قم-  1380
------------------------------------------------
خاطرات ناب            
                           تقدیم به امام خمینی(ره)

بعد از این با یاد تو، مهتاب می‌ماند به جا
کهکشانی شعله، در سیماب می‌ماند به جا

بعد از این شوری سراپا گرم از احساس‌ها
در زلال گریه‌های آب، می‌ماند به جا

غفلت آیینان آیینه شکن را، فهم نیست
از شهود آن چه در محراب، می‌ماند به جا

شعله خویان را بگو در سینه‌ی پروانه‌ها
از جماران خاطراتی ناب، می‌ماند به جا

فصل بیداری خدایا، چشم‌هامان را مبند
کاروان با غفلتی، در خواب می‌ماند به جا!

**
بعد از این در خاطر هر شب شکن، تا صبح وصل
آسمانی تا ابد مهتاب، می‌ماند به جا!
****
سیدعلی اصغرموسوی
 قم- 1372
.....