گمراه شد چشمانِ من...گمراه را در راه به

چون خسته از خود می شوم  این گاه را بی گاه به

هرمِ عطش دارد دلم ...بردار آه از منزلم

تاریک شد تا آسمان این کوچه را آن ماه به

در تنگِ ماهیِ زمان ..افتاده این دل بی زبان

شاید که قانع باشد او آخر گدا را شاه به

با دستِ خالی آمدم...اما خیالی آمدم

دور از تو بودن خوب نیست این نغمه را از آه به

بستم دلم را پیشِ تو جان هم به پیشِ تو گرو

در منزلت جایم نشد سربازِ این درگاه به

خط می کشی ابروِ خود مهتاب را در کویِ خود

از ماه می گویم که او افتاده ای در چاه به