یا نور

خلق عادت!

 

کنیم دشمن خود را دوباره غمگین تر

و شاهنامه یمان، از حماسه سنگین تر

نه خرق عادت ما، که حماسه عادت ماست!

و نقل غیرت ما بوده است دیرین تر ...

رجز مخوان! نشود سنگ، نان سفره ی ما

که قوت سفره ی دل ، بی شماست رنگین تر!

مزن به سینه ی خود سنگ بیستون ها را

روایت دل ما قصه ای ست شیرین تر

سیاه تر شده روی زغال ها  حالا

مسیر ما شده از روز قبل آذین تر

یقین که برگ برنده به دست مردم ماست

به یک نشانِ سر انگشت ماست زرین تر