بارانِ عطشناکترین دشتِ زمینم

امشب ،غزل و اخگر زرین خیالت

آتش زده بر خرمن اندیشه و دینم

گه دلخوش ناز تو و گه خستۀ قهرت 

مدهوش توام من ،چه چنانم ، چه چنینم

تا کی گذر ثانیه را باز به تکرار

با دوری تصویر چو ماهِ تو ببینم

((تا کی به تمنای وصال تو، یگانه))

در فصل غم وغربت ِ پاییز نشینم

پرواز کنم ، تا افق سبز نگاهت

آغوش تجلیِ تو فردوسِ  بَرینم

 تو شیر وشکرهستی ومن قهوۀ تلخم 

فنجان من ولطف تو ای خوب ترینم