امّا تلف شدیم؛ گناهی نداشتیم

شب پشت شب سحر شد و ماهی نداشتیم

رستم شدیم و آخرِ شهنامه خوش نبود

مُردیم لحظه لحظه و چاهی نداشتیم

چون رود آمدیم به هر پستی یی فرود

چون آبشار، جز دره راهی نداشتیم

می خواستیم مَرد بمانیم همچو کوه

پنداشتیم و پشت و پناهی نداشتیم

کوه است کوه و نیست پناهی ش غیر خویش

ما نیز غیر باد پناهی نداشتیم

ما را بهانه دیدن آیینه خانه بود

محض رضای آینه، آهی نداشتیم

همدل شدیم تا دل مان داوری کند

دل ها ز سنگ بود... الهی نداشتیم

کاری به جز دعا که نیامُختِ مان پدر

جز لشکر امید، سپاهی نداشتیم...

***

Аммо талаф шудем гоноҳе надоштем
Шаб пуште шаб саҳар шуду моҳе надоштем
Рустам шудему охири Шаҳнома хуш набуд
Мурдем лаҳза - лаҳзаву чоҳе надоштем
Чун рӯд омадем ба ҳар пастие фуруд
Чун обшор ҷуз дара роҳе надоштем
Мехостем мард бимонем ҳамчу куҳ
Пандоштему пушту паноҳе надоштем
Куҳ аст куҳу нест паноҳие-ш ғайри хеш
Мо низ ғайри бод паноҳе надоштем
Моро баҳона дидани ойинахона буд
Маҳзи ризои ойина оҳе надоштем
Хамдил шудем то диламан довари
Дилҳо зи санг буд елоҳе надоштем
Коре ба ҷуз дуъо, ки наёмухтамон падар
Ҷуз лашкари умед сипоҳе надоштем...