بر روی سینه ام سرت لغزید
تا میل درد و ماجرا کردیم؛
تن های ما به جان هم افتاد
در آب، تشنه خون به پا کردیم

در هم تنیده شد بدن هامان
لبخند، بی صدا قدم می زد
یک حس مبهم سراسر حرف
در زیر و روی ما قدم می زد

در سیل غم به سوی هم رفتیم
ما تشنگان پر خطر بودیم
تن های ما دچار هم بودند
در دست آب، غوطه ور بودیم

در هم تنیده شد بدن هامان
سرباز صحنه بی سپر می رفت
آغوش ما که سطح لیزی داشت
از دست آبِ تشنه در می رفت

در های و هوی دست ها گم بود
حرفی که پاره پاره می کوبید
قلبی که گيج و بی رمق می زد
در لذتی دوباره می کوبید

بر روی سینه ات سرم لغزید
بر روی سینه ام سرت افتاد
کوهی که از تب نمک می سوخت
بر روی زخم پیکرت افتاد

ما هرزگان هرچه تاریخیم
با تیغ و دشنه خاکمان کردند
در چشم ما سراب دوری بود
در آب، تشنه خاکمان کردند

دامان ما به داغ تهمت سوخت
ما درد سرسپرده ای بودیم
تن های ما چه ساده جان دادند
ما زندگان مرده ای بودیم