به جز از غصه ندیدیم من و تنهایی

دل به دامان امیدیم من و تنهایی

در به در،رانده ز در،درقفس بربادی

تار بر خانه تنیدیم من و تنهایی

چه قَدَر وحشت و خوف وخطر و ویرانی

چه قَدَر،نعره کشیدیم من و تنهایی

چه قَدَر،دور ز نور دلت از تاریکی

رنج مستانه چشیدیم من و تنهایی

عاقبت،پشت نگاهی نمکی کِز کردیم

چون جوابی نشَنیدیم من و تنهایی

صبح آخر که شبش بوی صداقت می داد

بی تو از خواب پَریدیم من و تنهایی

آرزو جمع شدن بود و صد افسوس به دل

که به "جیمش"نرسیدیم من و تنهایی