سلام به شاعره گرامی سرکار خانم بهرامچی

راستش را بگویم با هجویه سرائی چندان موافق نیستم ؛ امٌا چه استدلالی دارم وقتی می خوانم :

« رسیده جان مردم بر لب از دست گرانی ها »

مگر بنده خودم یکی از این مردم نیستم ؟

مگر معتقد نیستم که شاعر باید زبان حال مردمش باشد ؟

مگر معتقد نیستم که شاعر باید شاعر زمانه ی خودش باشد ؟

و امٌا عجب طنز گزنده ای دارد این هجویه :

از طرفی مرا به یاد « رابطه ی مبادلاتی اقتصادی با سیاسی فرهنگی » در علم اقتصاد انداخت و از طرفی دیگر به یاد این مصراع از همشهریم فرخی یزدی که :

رساتر چون شود این ناله ها فریاد می گردد .

استوار و پایدار باشید انشاء الله .

درود بانوی شعر
آفرین بر قلم زیبایت
دست مریزاد

دست مریزاد
اکرم خانم

گرانی ها ! گرانی ها! گرانی ها؟!
موفق باشی