پِسِرِت چل سالِشِس، شُدِس آوَنگون*، ننه                   یه فکری بوکون براش، دُرُسُّ درمون، ننه


دادامو تا سالِمِس، آ* چش وچارِش می بینِد       تو خودت را(راه)می بِری*، یه زن براش بِسون، ننه

اِگِه* سِن سِن* بوکونی، چل سالی دیگه میگذِرِد       چی چی می مونِد اِزِش؟ یه پوسّ و اُسُّخون، ننه

دیدی اون دختِرِه رو؟ چُسان فیسانی* کرده بود               جخد* موآشم زِدِه بود با آلاگارسون*، ننه

من می ترسم یه روز، همین آونگونش بِشِد            جیگِرِّت سوراخ می شِد مثلی سماق پالون*، ننه

اِگِه اِز من میشنُی*، همین حالا وخی* برو                دختِری حَج* تقی رو برا دادا* بسون*، ننه

فِک نکون که آج و داغی* دختِری حج تقی ام                  حَج تقی، مَهریه رو می گیرِد آسون، ننه!

برا دادام اِگِه زن بسونی، بد نیمی شِد!                    من میشم راحت، اِز لیچاری* خارسوم*، ننه!
 

..............................................................................................................................................
آونگون=آویزان- دادا=داداش- آ= و- چش و چار=چشم وچاره- را می بری=بلدی- بسون=بگیر-سن سن=معطل کردن- چسان فیسان=آرایش غلیظ - جخد= تازه، با این وجود- آلاگارسون=نوعی آرایش مو- سماق پالون= آبکش- میشنُی= می شنوی- وخی= پاشو- حج= حاجی- آج و داغ=شیفته- لیچار= تکه انداختن- خارسو=مادرشوهر.