دلـــی دارم که از کــــف می رود ایــــــــام بـــارانی
خصوصا در همان وقتی که شعری را تو می خوانی
-------------------
سلام دکتر -
عالی بود خدا با همین خنده در بهشت محشورت کند
در صحیفه حسن مهمان من هستید
92/2/13

سلام به شاعر ارجمند و گرامی
مایه ای ناب از فرهنگ شاعران پارسی زبان هزاره اخیر را گرفته اید : « دل » و شکوه از دل .
توصیفاتتان دل انگیز اند و دلنشین .
وقتی می سرائید :
« دلی دارم ز یارانِ زبانی ،تنگ،
دلی از دردِ بی دردانِ حیلت ساز،آتش گون »
مرا به یاد تعداد کثیر ابیات شعری فرخی یزدی و وحشی بافقی در این « درد اجتماعی » می اندازید ....
...با این تفاوت که آنان چندان نوستالوژیکی نمی سروده اند و زبانی بودن محبٌت و دوزبانی را خصلتی مردمی از ازل تا ابد می انگاشته اند ...
مصراع های آخرین شعر زیبایتان مرا به یاد چند مصراع مشهور از شعرهای « اگری » فریدون توللی انداخت که در دهه 1340 بسیار مشهور شده بودند ...
استوار و پایدار باشید انشاء الله .