و غـــزل باز می سراید عــشــــــق، و قـلـم باز می نـویسـد آه

نـفـس شـب دوبـاره خــواب آلـود، من ولی بـاز بـا تـو بـیــــدارم

ابــری از غــــم کـنــار چـشــم تـرم، روبـرویـم جمال صورت مـاه

دورم امـا همـیــشــه اینجایی، لحـظـه ای هم نمی روی از یـاد

لحظه ای هم نمی شوم غافـل، لحظه ای -هرچقدر هم کوتاه-

چـشــم تـو حـرف یـک غــــزل دارد، غــــزلی با ردیف شیدایی

این دو مصرع چقدر حیران اند، بین شان شعر می شود گمراه

نفس من! نوشتنش سخـت است، تو بگـو من چگونه بنویسم؟

درد این لحظه های دور از تو، زخــم این روزهای سـرد و سیـاه

می نـویـسـم دوباره از سـر خط، خط به خط دردهای قـلـبـم را

نـوبــت درد عــشـــــق می آید، می نویسم دوباره بـا اکـــــراه

نـفـس شـعــر مـن دوبـاره گـرفـت، واژه هایم دوبـاره کـم آمــد

و غــزل بـاز می سرایـد عـشـــق، و قـلـم باز می نویسد آ...ه

1(خاص): عَلَى أَنِّي إِنْ كُنْتُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الشَّفَاعَةِ وَ أُذِنَ لِي بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةَ لا أَدْخُلُهَا إِلا وَ أَنْتَ مَعِي...

2(خاص): نمیدانم کی قرار است تمام شود این نمودار صعودی روزهای ندیدنت...