بگو دیوارِ برلینم که می خواهد خراب او را
نه چون دیوارِ چین باشم که گیرد آفتاب او را
گرفتم عشق هم دارد نشانِ کوهِ دانایی
چرا عاشق نمی ترسد بگیرد اضطراب او را
مرا با معده ی زخمم پزشکِ حاذقی فرما
در این دنیایِ قحطی ها نگوید از کباب او را
زمین در هق هق فرمانِ باران است دریاگرد
که می گیرد سراغِ گل که می خواند جواب او را
کمی می شد گرفت از دل غمِ بود و نبودِ او
وَ بعدِ رفتنش شاید ببیند دل به خواب او را